Prolog

Prolog

"Destiny is for losers. It's just a stupid excuse to wait for things to happen instead of making them happen." ~Blair Waldorf 

*Laura*

Był piątek, za oknami panował  mrok a ja siedziałam z dwójką przyjaciół w ich domu. Graliśmy w euromonopol i zajadaliśmy się chipsami, żelkami i popijaliśmy to colą, czyli wszystkim co niezdrowe. Mam przeczucie, że po tej wyżerce będę ważyć 3 kilogramy więcej. Dla niektórych może się to wydawać dziwne, że nie mam innego zajęcia niż gry planszowe w piątkowy wieczór ale ja naprawdę uwielbiam spędzać tak czas. Może byłoby to nudne, gdyby nie moi przyjaciele. Są naprawdę świetnymi ludźmi, choć inni tego nie zauważają. Nie są popularni ale dla mnie są najlepsi. Bawilibyśmy się tak pewnie jeszcze przez długi czas, lecz przerwał nam dźwięk mojego telefonu.
-Halo?- powiedziałam.
-Laura gdzie ty jesteś?! Masz pojęcie która jest godzina?Rodzice są wściekli. -Krzyknęła moja siostra. Faktycznie była juz 23 a ja umowilam sie z nimi, że wrócę przed 22.
-Ciebie też miło słyszeć Van.
-Chodź szybko do domu.
-Okej juz idę, zajmij ich czymś.-Powiedziałam i nacisnęłam czerwoną słuchawkę.
Chwyciłam szybko moją bluzę i buty.
-Muszę szybko wracać do domu! -Powiedziałam zdenerwowana. Blair zerwała się z łóżka mówiąc:
-Odprowadzimy cię.
-Nie, nie trzeba dam sobie radę-Podniosłam szybko torbę i wzięłam w rękę książki, które pożyczyła mi przyjaciółka. Kiedy juz miałam wszystko wybiegłam jak najszybciej z pokoju. Usłyszałam tylko jak moj przyjaciel coś do mnie mówi ale nie miałam czasu się nad tym zastanawiać. Będąc już na dworze i maszerując ledwo oświetlonymi ulicami trochę żałowałam, że nie pozwoliłam się odprowadzić. Było ciemno i cicho, czyli panowały idealne warunki na popełnienie zbrodni. Wiem, brzmi to trochę jakbym była niezrownowazona psychicznie, możliwe ze oglądam za dużo filmów. Bałam się, lecz byłam zbyt zajęta myślami na temat tego co zrobią za mną rodzice, kiedy mnie zobaczą. Niby nic takiego ale oni potrafią przyczepić się do wszystkiego i zrobic z tego ogromna aferę. Mam czasem wrażenie ze to ich hobby. W każdym razie swietnie idzie im komplikowanie mojego życia, jakby nie było ono juz wystarczająco przygnębiające ale o tym opowiem pózniej. Do domu zostały mi juz tylko trzy zakręty i myślałam że nikogo nie spotkam na swojej drodze. Okazało się, że za szybko się ucieszyłam.


*Ross*
Jak zwykłe w piątkowy wieczór byłem w klubie z kolegami. Tym razem przyszliśmy trochę w wcześniej niż zwykle i juz o 23 postanowiliśmy udać się do domu. Nie byliśmy bardzo pijani, raczej nie zdarzało nam się zataczać w drodze do domu. Gdybym powiedział, ze jestem trzeźwy byłoby to jednak kłamstwo. Wracaliśmy pieszo, ponieważ od klubu dzieliło nas ledwo kilka minut a jak wiadomo po alkoholu samochodu prowadzić nie wolno. Dochodzilismy juz do skrzyżowania na którym w przeciwieństwie do reszty musiałem skręcić w lewo.
-Dobra, ja idę. Do zobaczenia jutro.-Pożegnałem się i udałem w swoją stronę.
Szedłem dalej zaciemnionymi uliczkami i zauważyłem jakąś postać.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Postanowiłam dodać prolog dzisiaj, choć wcale tego nie planowałam. Zakładka z bohaterami opowiadania pojawi się, kiedy będę znała juz wasze propozycje na imiona i dowiem się jak to zrobic ;)  Wiem, zdaję sobie z tego sprawę ze prolog jest nudny. Tak dla jasności; nie napisałam tego, żeby wymusić na was pochwały. Ja lecę się uczyć, mam jutro test z polskiego. Życzcie mi powodzenia!
PYTANIA DO WAS:
~Jakie macie jeszcze propozycje na imiona bohaterów?
~Wolicie, żeby relację Raury były od razu bardzo dobre czy raczej chłodne na początku?
~Macie jakieś pomysły co mogłoby wydarzyć się w następnym rodziale?

Czekam na komentarze 

-NEVERMIND❤️✋